2023-03-03
W ramach zajęć Przystanek RękoDZIEŁO prowadzonych w Gminnym Ośrodku Kultury i Sportu w Pcimiu tym razem wracamy do tradycji i zapraszamy na 3-dniowe warsztaty z tworzenia tradycyjnych palm wielkanocnych.
Warsztaty obejmują 3 spotkania, podczas których uczestnicy uczyć się będą wykonywania tradycyjnych kwiatów z bibuły, samodzielnego tworzenia "bazy" palmy z gałązek wierzby oraz łączenia wszystkich elementów tak aby powstała piękna tradycyjna palma wielkanocna. W związku z tym, spotkamy się:
Poznamy dodatkowo podstawy wyplatania - wszystko opierać się będzie na naturalnych gałązkach wierzbowych. Warsztaty z Panem Markiem są wstępem do planowanych niebawem warsztatów z wyplatania i pracy z wikliną/gałązkami wierzby. Wierzby nie sposób nie zauważyć, w naszym otoczeniu jest jej bardzo dużo, jest to idealny materiał do wyplatania koszy, tac, podkładów do kompozycji kwiatowych oraz wielu wielu różnorakich przedmiotów codziennego użytku dlatego warto zaprzyjaźnić się z gałązkami wierzby i poznać tajniki jej zaplatania.
Koszt 3-dniowych warsztatów wynosi 35 zł ( w cenę wliczone są materiały )
ZAPISY w biurze GOKiS lub pod nr tel. 12 274 80 39 do 13 marca 2023 - ze względów organizacyjnych liczba miejsc ograniczona
ZAPRASZAMY!
Tradycyjna palma wielkanocna wykonana jest z gałązek wierzby i leszczyny związanych sznurkiem i ozdobiona czerwoną wstążką. Pierwotnie zwieńczona była „wiechą” z trzciny wodnej, a gałązki wierzby pokrywały bazie. Ludzie wierzyli w życiodajne i magiczne właściwości roślin, z których wykonywano palmy na Niedzielę „Kwietną” lub „Wierzbną”, jak nazywano Niedzielę Palmową. Po poświęceniu palm w kościele, ludzie łykali bazie, by uchronić się przed chorobami gardła. Palmy miały także chronić zwierzęta gospodarskie – używano ich do poganiania bydła podczas pierwszego wiosennego wypasu. Mieszkańcy niektórych wsi małopolskich do dziś wykonują z palm krzyżyki, które wbijają w pola uprawne, by ustrzec zasiewy przed gradobiciem.
Najpowszechniej używano gałązek wierzby, świeżo rozkwitłych baziami, czasem nawet sama taka wiązka wystarczyła za całą palmę do poświęcenia w kościele. Wierzba uważana była za symbol sił witalnych, mocy życiowych i corocznego odradzania się życia. Szybko ukorzeniające się i odrastające pozornie suche patyki wierzby, najczęściej rosnącej na terenach podmokłych to cechy, dzięki którym ta roślina w wierzeniach powiązana została ze światem akwatycznym i podziemnym. Gałązki wierzby z baziami nazywano bagniętami, a dawna nazwa palmy wielkanocnej w południowej Polsce to bagnięć lub bagiencie. Krzyżyki z palm zatykano nie tylko w pola orne, ale były także zawieszane na drewnianych domach, a w czasie burzy wystawiano palmę do okna czy okadzano nią obejście.
Własności magiczne świeżo wyciętych roślin wzmacniane były przez poświęcenie całej palmy w kościele. Uważano więc, że patyk leszczynowy z poświęconej palmy użyty jako bijak do maślnicy przyczyni się do lepszej jakości masła. Chłopcy, których podstawowym zajęciem w rodzinach chłopskich był wypas bydła, a w południowej Polsce najczęściej zajmowali się przygotowywaniem bagnięci, używali do ich wiązania nowych batów, konopnych lub rzemiennych. Tym samym baty, poświęcone na palmie, miały im służyć w rozpoczynającym się wiosną nowym sezonie pasterskim, zapewniając powodzenie nie tylko podczas pobytu na pastwisku (bydło nie będzie się gziło), jak i w hodowli (czarownice nie odbiorą im mleka). Niewykluczone, że sznurek konopny jakim ściśle owinięta jest w dwóch miejscach opisywana palma, miał pełnić po jej rozebraniu funkcję bata.
źródło https://etnomuzeum.eu/zbiory/palma-wielkanocna-2
